Van Woestijn tot Himalaya....

Uitkijkend op enorme groen bedekte bergen met ver in de diepte een woest stromende Ganges rivier, kan je bijna niet voorstellen dat we een paar dagen geleden nog op de rug van een kameel door de woestijn reden.
Het is adembenemend mooi hier met veel tropische planten. Denk aan je kamerplanten maar dan in giga vorm.
Het kan hier ongeveer 2 uur regenen alsof er badkuipen tegelijk leeggegooid worden, en daarna is het zonnig en beeldschoon (wel heet).
We verblijven in een backpackers hotel (high banks) met een groot balkonachtige galerij waar je koel kan zitten voor je kamer. Al moet je oppassen voor de langsdrentelende apen.
Ook het eten hier in het noorden is prima. Nee, je kan hier geen aap eten (het idee alleeen al!) Er is ook een apengod, dus de mensen hier voeren ze juist van alles waardoor ze zo lastig worden.
Je eet hier overal vegetarisch. Alleen in Pushkar en in Rishikesh verzinnen ze toeristenvoedsel zoals spaghetti, falafel, pizza, of aardappel gerechten.
Voor ons wel lekker om af te wisselen. De Thali's zijn we na de eerste week wel gaan eten, maar we hebben al snel genoeg.
Op sommige plekken zien we toeristen kip eten, maar wij moeten er niet aan denken.
Het is net alsof we op een dieet zijn, maar het gaat helemaal vanzelf. Geen druppel alcohol,veel water (en cola), geschild fruit en vegetarisch eten.
Tot nu toe nog niet ziek geworden, hopelijk gaan we het volhouden tot eind volgende week.
Wel zijn er dagen dat we doodop zijn, en heb ik ondertussen al een pakje advil weggewerkt om de hoofdpijn te onderdrukken. De zestien uur busreis was raar en echt niet aan te raden. We vertrokken in de bloedhitte om half 5. Er was geen airco, dus alleen al het klimmen in ons mini cabinetje in de hoogte van de bus, waar we in moesten liggen, zorgden ervoor dat we kletsnat werden.
Iedere keer moeten we erg lachen om dit soort toestanden.
Je leert je over te geven aan de situatie en er het beste van te maken.
We hebben zelfs nog wat geslapen van half 2 tot 6 uur in de ochtend, verder muziek geluisterd. Net als je denkt dat je nooit meer aan komt, stopt de bus in Haridwar. We zagen er uit als een stel stoffige zwervers, en met een tuk tuk werden we een kwartier later in ons hotel afgezet.
Tot Emmeline's ontzetting hadden we geen douche in onze badkamer, alleen een emmer met kommetje. Dit is de indiase manier om een bad te nemen. Ook waren er geen lakens en handdoeken.
Haridwar is een indiase heilige pelgrimplaats, en niet ingesteld op europese toeristen. We haalden diep adem en noemden alle voordelen van de plek, zodat we niet verder hoefden te zoeken. Voor 1 nacht was er water, airco!, slaapplek, en zaten we centraal.
We kochten een paar spulletjes en voelden ons de volgende ochtend goed genoeg om door te reizen naar Rishikesh.
We hadden wel een mooie sfeervolle avond in Haridwar. De pelgrims-honderden, laten bakjes met bloemen en brandend kaarsje varen op de snelstromende rivier. Wij zaten eerst in hoog restaurant met uitzicht, en later aan de terrassen bij het water op een soort indiaas "terrasje", bestaande uit een aantal wankele krukjes. We werden weer erg aangestaard en gefotografeerd.
De Pelgrims die uit heel India komen om hier in het heilige water te baden en de tempel op de berg te bezoeken zijn een soort Indiase toeristen. Ze slapen vaak gewoon op de grond of in geimproviseerde tentjes van zeilen aan de buitenkant vd stad.
Na de volgende ochtend de kabelbaan naar boven te hebben genomen, genoten we nog van uitzicht, en namen daarna een oldtimer taxi naar Rishikesh. Meer dan een uur rijden, maar het bleek een totaal andere wereld. Hier is het erg new age achtig met veel Yoga en mensen die je daar ook verwacht...
Verder ziet het eruit alsof het sinds de beatles hier ooit zijn geweest (40? jaar), er nooit iets is veranderd.
Gelukkig is er wel Wifi gekomen, en zijn er in de tussentijd ook andere activiteiten voor mensen zoals Arvin. Morgen gaat hij op een driedaagse trekking.
Emmeline en ik denken dat we 7 uur bergopwaarts niet zullen overleven. Wij gaan maar een Yoga klas proberen en verder veel koffiedrinken met uitzicht op spelende apen.
Wel gaan we een dagtocht door Himalaya gebied maken, als Arvin weer terug is.
Voorlopig was de kamelentocht voor ons al avontuurlijk genoeg. Emmeline had een hele dwarse die totaal geen zin had om zich voort te bewegen.
Ik had meer geluk, en mocht zelfs een heel stuk in mijn eentje "mennen".
Nooit gedacht dat ik op mijn bijna 52 ste nog zoveel schik zou hebben op een kameel.
Het was enig om op zo'n schommelende kamelenrug het landschap uit de hoogte te kunnen bekijken. Allemaal dorpjes in het woestijnlandschap bestaande uit rieten/plastic rommelhutjes. Ook kwamen we weer langs een crematieplaats, waar gelukkig nu in de brandende stapel geen herkenbaar lijk te zien was.
Het leven in india is elke dag vol verrassingen. En ondanks alle misschien voor buitenstaanders zware "ontberingen", hebben we het erg naar ons zin. Elke dag lachen we heel wat af, en genieten we van alle dingen die zomaar vanzelf gaan, of die onwerkelijk mooi of gruwelijk anders zijn.
groet van ons 3-en!