Bijna weer terug

We zijn weer in Delhi, maar nu in een hotel ver van de drukte. Maar goed ook, want Emmeline ligt ziek op bed. Buikpijn en koorts. Daar heb ik niet echt medicijnen voor, wel kamille thee. Ze is al een paar dagen niet lekker. Hiervoor was Arvin de pineut. We hadden vorige week juist het gevoel dat we er zonder kleerscheuren doorheen zouden komen.
Maar maandag hadden we een trip in de stromende regen hoog in de Himalaya. Doodeng omdat we een chauffeur hadden die een doodswens leek te hebben. Om de bochten af te snijden reed hij alsmaar aan de andere kant van de weg, passeerde iedereen rakelings , of reed zowat door ze heen. Boven aangekomen in een stadje Musoori aten we in een aan de buiten kant redelijk uitziend hotel. Maar daar kan je hier eigenlijk nooit van op aan, later zagen we de gruwelijk vieze keuken. Door de tocht was ik misselijk geworden en had haast niets gegeten, maar Arvin en Emmeline wel…
Arvin was nog maar net terug van zijn trektocht in de bergen en was nog moe en had niet veel weerstand. (Had het wel erg goed gehad, met leuke mensen , mooie klim met veel uitzicht op Himalaya toppen, kennismaking met bergleven van de mensen daar-primitief).
Maar het was vermoeiiender dan hij had gedacht, vooral door het vele rijden door de bergen. Je bent al gauw uren onderweg, terwijl de feitelijke afstand wel meevalt.
In 1 plaatsje blijven was zo aan het einde van de reis dus voor ons wel goed. We verbleven op 3 verschillende logeerplekken. Een leuk huisje met eigen tuintje, en het laatste adres met een mooie tuin en zwembad. Wel moest je erg oppassen voor de apen. Emmeline en ik werden een keer tijdens onze lunch buiten overvallen door twee grote mannetjes apen. We raakten helemaal in paniek toen ze een soort aanval begonnen te doen. Ik wierp ze de paraplu toe, waar ze helemaal woest van werden, maar ze sprongen wel op het dak, en toen er mannen met stokken kwamen bleven ze daar ook.
Rishikesh begon al helemaal vertrouwd te worden. Ik herkende alle rare Yogamensen al als ik op het terrasje bij de lange hangbrug vol apen aan een ontbijt zat. Uiteindelijk hebben we helemaal geen Yoga gedaan. Het gedoe van die half heilige mensen uit die Ahsrams om ons heen stond ons een beetje tegen. We wandelden veel in de omgeving en deden rustig aan.
Je merkt wel meer van het dagelijks leven, hoe de bouwvakkers in 1 week een muur afwerken-allemaal op blote voeten en met alleen maar handgereedschappen en ezels die materiaal brengen.
Ook een ziek kalfje dat je op een ochtend ziet en een paar uur later dood is, en overdekt met vliegen. We vermoeden dat ze het gewoon in de ganges gooien . De heilige koeien drentelen daar overal rond, doodkalm wandelen ze zelfs gewoon huizen binnen (ze zijn zo gewend hun gang te gaan dat ze ook steeds halsstarrig vertikken opzij te gaan)
Je gaat wennen aan alle stroomstoringen die het dagelijkse leven bepalen. Iedereen is daar heel laconiek onder- het leven staat gewoon een beetje stil en je raakt er aan gewend dat er dan van alles niet kan, en je in het donker en in de stilte zit. Op het laatst telden we de uurtjes dat we stroom hadden op een dag, en waren al blij als het eventjes werkte
Gisteren dus de bus genomen naar Delhi ( 7 uur). Ons plan om ons door een taxi te laten brengen hebben we na maandag laten varen. Arvin en Emmeline dachten dat we dat vast niet zouden overleven. In een bus voelen we ons iets veiliger omdat hij groter is en langzamer rijdt. Deze keer hadden we airco, maar het was geen comfortable zit omdat de bus van binnen in elkaar geknutseld is met soort rechte bankjes.
In Delhi werden we weer belaagd door allerlei mannetjes. Bijna eng, als een soort vliegen. Uiteindelijk geen echte taxi te vinden en reden we opgepropt met bagage in een tuk tuk. De jongen zei dat hij wist waar het adres was, maar bleek er niets van te snappen. We reden een uur door donker Delhi, en kregen mot bij het afrekenen. Hij wilde veel meer dan het afgesproken bedrag omdat het zo ver was geweest. We hadden al het gevoel dat hij ons in eerste instantie enorm had afgezet. De hotelmanager loste het hier wel op, maar het liet weer een vervelende indruk achter.
Voorlopig verstoppen we ons vandaag gewoon maar in dit hotel (heeft ook tuin en zwembad), hopelijk gaat Emmeline nog een beetje opknappen. Morgen vliegen we rond 10 uur plaatselijke tijd.
Tja dit was dus een hele maand India. Voor nu even helemaal genoeg. We hebben bedacht wat we zullen missen:
-Zon, licht, en zwoele zomeravonden,
-vrouwen in kleurige sari`s,
-straatbeeld, met altijd iets te zien
- spelende apen, rondscharrelende eigenwijze koeien, ezels ,varkens
-dakterrassen met uitzicht over stadje
-bergen en groene omgeving,
-woestijnstadje Pushkar
-wasservice in de hotels
-fruit-vooral ananas en mango
-Je heel rijk voelen en ook zijn (met weinig geld)
-Het zorgeloze gevoel dat het uiteindelijk wel allemaal goed zal komen…
____________________________________WAT WE NIET ZULLEN MISSEN> grapje van Arvin- I.N.D.I.A- I never do it again
-Stank!!
-Vieze straten, keukens,vuilnisbergen overal
-Hitte, het gevoel hebben dat je smelt
-Spugende en rochelende mannen
-Starende mensenmassa`s, mensen die met je op de foto willen
-Afvragen of je wel iets veilig kan eten/drinken
-Ratten/muizen-gelukkig niet altijd zichtbaar..
-Taxi`s/ en chauffeurs
-WC`s!!!!!!!!!!!!!!!!!!/badkamers
-Mannetjes die je lastigvallen/oplichten
-Lastige kinderen
-Stress om ergens te komen
-Oversteken zonder aangereden te worden
Enfin allebei de lijsten zijn niet volledig, maar alles moet even bezinken. Bedankt voor het lezen en volgen!